Πριν από κάποιους μήνες πήγα στον τότε διαβητολόγο που με παρακολουθούσε και παραπονέθηκα πως έχω μουδιάσματα στα πόδια και στα χέρια. Τότε λοιπόν, προκλήθηκε μια αναστάτωση στο ιατρείο και έφεραν όργανα να με εξετάσουν. Και καλά, εγώ ήξερα πως πρέπει να με απασχολεί ένα μούδιασμα στα πόδια που επιμένει ή μια κράμπα. Αν όμως δεν ήξερα; Ποιος θα μπορούσε να με κατηγορήσει αφού δεν έχει βρεθεί άνθρωπος να μου μιλήσει για αυτά στην πορεία της ενήλικης ζωής μου με το διαβήτη;
Προσωπικά εμένα κανένας μα κανένας γιατρός -πέρα από την κλασική εξαίρεση την κα. Α. Βαζαίου- δε μου έχει εξετάσει τα πόδια, ούτε καν να με ρωτήσει κάτι γι’ αυτά. Και πραγματικά το λέω με παράπονο. Και οκ, έχω μια καλή γλυκοζηλιωμένη και καλή κλινική εικόνα και το πιο πιθανό είναι να μην έχω πρόβλημα. Όμως σε τι ποσοστό; Και αν ήταν έτσι, δε χρειαζόταν ούτε εξετάσεις αίματος να κάνω;
Τα πόδια μας μπορούν να παρουσιάσουν σοβαρές επιπλοκές και προβλήματα λόγω του διαβήτη. Όμως πάντα υπάρχει τρόπος πρόληψης και αντιμετώπισης και δεν αναφέρομαι μόνο στην καλή ρύθμιση που αυτή έτσι κι αλλιώς είναι το Α και το Ω στη ζωή μας με το διαβήτη.
Προσωπικά εμένα κανένας μα κανένας γιατρός -πέρα από την κλασική εξαίρεση την κα. Α. Βαζαίου- δε μου έχει εξετάσει τα πόδια, ούτε καν να με ρωτήσει κάτι γι’ αυτά. Και πραγματικά το λέω με παράπονο. Και οκ, έχω μια καλή γλυκοζηλιωμένη και καλή κλινική εικόνα και το πιο πιθανό είναι να μην έχω πρόβλημα. Όμως σε τι ποσοστό; Και αν ήταν έτσι, δε χρειαζόταν ούτε εξετάσεις αίματος να κάνω;
Τα πόδια μας μπορούν να παρουσιάσουν σοβαρές επιπλοκές και προβλήματα λόγω του διαβήτη. Όμως πάντα υπάρχει τρόπος πρόληψης και αντιμετώπισης και δεν αναφέρομαι μόνο στην καλή ρύθμιση που αυτή έτσι κι αλλιώς είναι το Α και το Ω στη ζωή μας με το διαβήτη.
Σε μια ημερίδα που είχα βρεθεί τον τελευταίο καιρό διαπίστωσα μετά λύπης μου πως το μεγαλύτερο ποσοστό τον ατόμων με διαβήτη δε ξέρει ούτε τα βασικά για τα προβλήματα στα πόδια, πρόληψη και αντιμετώπιση, αν κρίνω από τις ερωτήσεις που έγιναν στη γιατρό που μίλησε γι’ αυτό το θέμα. Ενώ φάνηκαν να κατέχουν τα πάντα για τους μετρητές σακχάρου και τις ινσουλίνες, για τα πόδια γίνονταν ερωτήσεις βασικές και κάποιες από αυτές περιέγραφαν υπάρχουσες παθολογικές καταστάσεις. Γιατί ρε γαμώτο έτσι;
Δυστυχώς το σύστημα υγείας την πρόληψη την έχει χεσμένη. Ίσως γιατί κοστίζει λιγότερο. Ίσως γιατί έχει λιγότερα φράγκα για τα γρανάζια του συστήματος. Δε ξέρω. Μπορεί να λέω και μαλακίες. Όμως είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσα διαβητολογικά κέντρα και ιατρεία ανά την Ελλάδα και να ασχολούνται με τα πόδια μας μόνο τα ιατρεία διαβητικού ποδιού. Να ασχολούνται δηλαδή μόνο όταν το κακό έχει γίνει.
Πραγματικά θα ήθελα να έχω μια εικόνα αν σας εξετάζουν τα πόδια σας, ιδιώτες, δημόσιοι γιατροί, ότι και να’ ναι αυτοί! Στην ίδια ημερίδα, δεν κρατήθηκα και ρώτησα το διαβητικό κοινό αν εξετάζουν οι γιατροί τους τα πόδια τους. Κανένας μα κανένας δε βρέθηκε να απαντήσει θετικά. Και το θέμα δεν είναι να βρεθεί το πρόβλημα αλλά να γίνει συνείδηση στον ασθενή ότι πρέπει να προσέχει τα πόδια του.
Δε λέω πως είμαι ο πιο συνεργάσιμος ασθενής και ό,τι μου λέει ο γιατρός μου εγώ κάνω. Όμως απαιτώ να γνωρίζω και οι επιλογές μου και οι μαλακίες μου να γίνονται συνειδητά και όχι εν αγνοία μου. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ. Θέλω να βρω όμως έναν πραγματικό γιατρό που να βασίζομαι πάνω του και να μένω ήσυχη. Θέλω να με ενημερώνει, να με εξετάζει και με καθοδηγεί.
Κλείνοντας θέλω να σας συμβουλεύσω. Επειδή το παν είναι η πρόληψη, ζητάτε να βλέπουν οι γιατροί σας τα πόδια σας! Ούτε μηχανήματα χρειάζονται ούτε τίποτα. Μια ματιά χρειάζεται, μια ερώτηση και ένα μονοϊνίδιο ή ένα διαπασών. Διαδικασία ούτε 5’. Και όποιος γιατρός έχει αντίθετη άποψη, απλά στολίστε τον, ή πείτε μου να το κάνω εγώ για εσάς.
Φωτογραφία: stilinspiration.blogspot.se
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου