Το τρίπτυχο της επιτυχίας στη ρύθμιση του Διαβήτη +2

Το τρίπτυχο της επιτυχίας στη ρύθμιση του Διαβήτη μιλώντας ως μη ειδικός –για να μη παρεξηγούμε- αλλά εμπειρικά.

1. Σωστό σχήμα αγωγής

2. «Καλό» φαγητό
3. Δραστηριότητα

+Εξοικείωση με τσιμπήματα / τρυπήματα

+Χαρά με τη ζωή!

Τώρα βέβαια που το βλέπω θεωρώ πως αυτό αποτελεί σχήμα επιτυχίας κάθε ανθρώπου αλλά οφείλω να το εξειδικεύσω στα δικά μας δεδομένα.

Θα πάρω τα δεδομένα με τη σειρά, ξεκινώντας από την αγωγή = ινσουλίνη για τον νεανικό διαβήτη και θα συνεχίσω να γράφω και για τα υπόλοιπα.

Σωστό σχήμα αγωγής

Έχοντας διαβήτη, πόσο μάλλον νεανικό διαβήτη, συνειδητοποίησα ευτυχώς άμεσα πως δε γίνεται να ξεφύγεις από τις ενέσεις. όσο πιο ομαλά το πάρεις απόφαση τόσο καλύτερα είναι. Η ινσουλίνη είναι η ζωή σου. Ούτε η οικογένεια, ούτε οι φίλοι, ούτε η δουλειά, τίποτα απ’ όλα αυτά ασχέτως αν όλα συμβάλλουν υποστηρικτικά με τον τρόπο τους. Η ζωή σου, η ζωή όλων μας με διαβήτη όμως, είναι πολύ απλά η ινσουλίνη. Τελεία και παύλα. Αμέσως μετά ο γιατρός που θα σε εκπαιδεύσει πάνω σε αυτή και θα αποφασίσει ποιο σχήμα σου ταιριάζει.

Ως παλιά στο κουρμπέτη και έχοντας περάσει μια εγκυμοσύνη, ξέρω πως όλα τα σχήματα δεν είναι για όλους. Το σχήμα ινσουλίνης που θα κάνεις πρέπει να ταιριάζει με το χαρακτήρα σου, με τον τρόπο ζωή σου, με την ηλίκια σου, με τις ιδιαιτερότητες του διαβήτη σου (αν ξεχνάω κάτι διορθώστε με παρακαλώ). 

Θυμάμαι όταν μου πρωτοπαρουσιάστηκε ο διαβήτης τότε τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά αλλά και πιο δύσκολα σε σχέση με σήμερα. Μείγμα ινσουλίνης , με σύριγγα, κάθε 12 ώρες και πολύ συγκεκριμένο διαιτολόγιο και ωράριο. Το μείγμα ήταν με ινσουλίνη ταχεία που ξεκινούμε τη δράση της σε περίπου μισή ώρα και ινσουλίνη πιο αργή που ξεκινούσε, αν θυμάμαι καλά, στο 2ωρο. Αυτό για μένα ήταν … χάλια! Αν και σιγά σιγά βρήκα τρόπους να το φέρω στα δικά μου δεδομένα με κόστος όμως περισσότερα τρυπήματα.   

Μετά από σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, έγινε το θαύμα. Πένα ινσουλίνης και σχετικά ελευθερία ωραρίου και φαγητού! Η βασική 24ωρη ινσουλίνη και η ταχείας για κάθε γεύμα. Περισσότερες ενέσεις αλλά πραγματικά  «σιγά το πράγμα»! Στη συνέχεια το σχήμα αυτό κούμπωσε και με την εκπαίδευση περί ισοδυνάμων και υδατανθράκων και ήταν για μένα η απόλυτη ελευθερία. 

Μαθαίνοντας όμως στην απόλυτη ελευθερία έφαγα τα μούτρα μου. Άρχισα να μην υπολογίζω τίποτα, να «ξεφεύγω» σχεδόν  σε συστηματική βάση, να αδιαφορώ και να αγνοώ την ύπαρξη του διαβήτη μου. Και μαζί με την εφηβεία αλλά και τα φοιτητικά χρόνια μακριά από το σπίτι έγινε «ότι να’ ναι». Οφείλω να ομολογήσω πως η «εκπαίδευση» με βοήθησε να διατηρώ ένα επίπεδο, με το μέγιστο γλυκοζυλιωμένης το 8.

Οι εξελίξεις συνέχισαν να έρχονται, η ταχείας με δράση στα 5’ έκανε δουλειά, γιατί έτσι κι αλλιώς, ποιος περίμενε 30’ για να φάει; Η μούρλια της φοιτητικής εποχής πέρασε, ξεκίνησε η επαγγελματική ζωή και αυτό ήταν πολύ μεγάλη βοήθεια. Γιατί άρχισα να έχω πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου. Πολύ σημαντικό θέμα. Τότε ξεκίνησαν και οι πρώτες αντλίες ινσουλίνης. Μπήκα στη διαδικασία, δε μου πήγαινε. Το άφησα.

Αναφορικά με την αντλία, αν κα δεν έχω η ίδια βιώσει την εμπειρία, έχω ακούσει τα καλύτερα. Ελευθερία, μεγάλη βοήθεια και γνωστή μου, μου εξομολογήθηκε πως αν και ήταν καχύποπτη στην αρχή και πως το έκανε γιατί ήθελε να αποκτήσει παιδί, πλέον δεν την αλλάζει με τίποτα!

Λόγω εγκυμοσύνης, άλλαξα σχήμα, Lantus τέλος. Τέλος και οι μαγκιές. Σχήμα με NPH και αυστηρό πρόγραμμα τόσο σε θέματα ωραρίου όσο και διατροφής. Και τότε είδα τιμές γλυκοζυλιωμένης που ούτε καν φανταζόμουν πως υπήρχαν!

Ωραίες οι ιστορίες αλλά τι θέλω να πω με αυτές. Δυστυχώς για εμάς οι ενέσεις ινσουλίνης –γιατί και η αντλία τις έχει τις ενέσεις της- είναι αναπόφευκτες. Ευτυχώς υπάρχουν διάφορα σχήματα και σε συνεργασία πάντα με το γιατρό μας έχουμε τη δυνατότητα της επιλογής. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γνωρίζεις τις επιλογές και αυτό μόνο ο γιατρός μπορεί να το πράξει με υπευθυνότητα και αντικειμενικότητα. Και αν δε το έχει κάνει πρέπει να το ζητήσετε και αν το αποφεύγει ή δε σας εξηγεί το λόγο που επέλεξε τη συγκεκριμένη αγωγή με συγκεκριμένα επιχειρήματα πρέπει να αλλάξετε γιατρό. Τόσο απλά.

Ο αγωγή του διαβήτη απαιτείται να είναι εξειδικευμένη και εξατομικευμένη. Όλα τα σχήματα δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους. Ο γιατρός δε πρέπει να κοιτά τη δική του ευκολία αλλά την αποτελεσματικότητα της αγωγής στον ασθενή του. Η εξατομικευμένη αγωγή είναι αποτέλεσμα ελέγχου πολλών παραμέτρων. 

Η εκπαίδευση στη διαχείριση του διαβήτη είναι ουσιαστική στη ρύθμιση αλλά και στην ποιότητα ζωής. Η ζωής μας θέλουμε να είναι απλή και να μην απέχει από αυτό που αποκαλούμε «κανονική» ζωή. Γιατί «κανονική» συγνώμη ρε παιδιά δε μπορεί να είναι . Ας το αποδεχτούμε, ας συμφιλιωθούμε και ας προχωρήσουμε.