Δανείζομαι τίτλο γιατί για αυτό ακριβώς θέλω να μιλήσω. Να μιλήσω ανοιχτά για το διαβήτη μου. Και αυτό θα επιθυμούσα για όλους εμάς που έχουμε διαβήτη. Να μιλάμε ανοιχτά, να λέμε έχω διαβήτη (-τι; -Ζάχαρο –α…) και να μη κοιτά ο άλλος με οίκτο.
γιατί ρωτάτε; «Είδα τις ταινίες στο καλάθι των σκουπιδιών σου. Βλέπεις έχει και ο γιος μου και ξέρω». Εγώ μες την τρελή χαρά άρχισα τα δικά μου. Και πώς πάει, και ποιος τον παρακολουθεί, και και και… μέχρι που συνειδητοποίησα πως η κυρία Μαρία-τυχαίο όνομα- δεν ένιωθε και πολύ καλά με την «έξω φωνή» κουβεντούλα. Να μη τα πολυλογώ, έμαθα πως ο φοιτητής γιος της δε το λέει πως έχει διαβήτη. Κάνει μέτρηση και ένεση το πρωί και ξανά όταν επιστρέφει στο σπίτι γιατί φοβάται μήπως τον δει κανείς στο Πανεπιστήμιο. Έξαλλη εγώ. Προσπάθησα να εξηγήσω, τίποτα. Μέχρι και το τηλέφωνό μου της έδωσα μήπως θέλει να μιλήσουμε -όχι δε του την έπεφτα- αλλά τίποτα.
Ιστορία νο2. Εγώ η ίδια ως χαζοχαρούμενη έφηβη λέω σε γνωστή μου –τότε φίλη μου- πως γνώρισα ένα αγόρι και μετέφερα τη συζήτηση τύπου «του είπα αυτό, μου είπε εκείνο και του απάντησα το άλλο… και του λέω ότι έχω διαβήτη…». Κόκαλο η –τότε- φίλη. «Καλά χαζή είσαι;» Και έτσι έληξε μια –μέχρι τότε- καλή φιλία.
Πόσες σχετικές ιστορίες θα μπορούσα να διηγηθώ; Πολλές όμως. Και να φανταστείτε πως δε γνωρίζω και τόοοσο πολύ κόσμο με διαβήτη. Ξέρω ότι ο φοιτητής και η μητέρα του, η τότε φίλη και πολύς κόσμος ακόμα, δε φταίνε για τη συμπεριφορά τους. Είναι ορισμένα στερεότυπα που έχουν κολλήσει στην αγράμματη και σκληρή κοινωνία μας. Δε μπορεί όλος ο διαβητικός κόσμος να είναι δυνατός και να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει την άγνοια του υπόλοιπου υγιούς κόσμου. Επιτρέψτε μου να θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό αλλά δεν αρκεί. Για να τα έχουμε όμως καλά με την υγεία μας πρέπει πρώτα απ’ όλα να την παραδεχτούμε και να την αποδεχτούμε. Μιλάμε λοιπόν για το διαβήτη μας. Αν δε μιλήσουμε, πως θα μάθει ο άλλος;
Χαίρομαι πολύ για την πρωτοβουλία του glykouli.gr. Παιδιά, πρέπει να το υποστηρίξουμε. Δηλαδή; Δηλαδή ο καθένας από εμάς –και οι οικείοι μας γιατί όχι- να μιλήσει για το διαβήτη του. Κάμερα και ας γίνουμε οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας!
Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα: http://www.glykouli.gr/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/tabid/110/ID/1608/Default.aspx
αυτή, ήταν η αρχή του δικού μου διαβήτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://isimeria4me.blogspot.gr/2010/12/blog-post_28.html
προσωπικά το λέω με την πρώτη ευκαιρία. σε οποιονδήποτε.
και να δεις, πως όταν μιλάς εσύ, όλοι αρχίζουν να μιλάνε :)
Καλημέρα Μαριλένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήτην επόμενη φορά να τους το πεις για το "γατί" γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνει ο κόσμος...
Μια χαρά το αντιμετωπίζεις πάντως και μπράβο!
Νομίζω πως είμαστε και γειτόνισσες ;-)